سازمان‌ها به مثابه یکی از پیچیده‌ترین پدیده‌های اجتماعی، با هدف حفظ بقای خود مستلزم تمهید مجموعه شرایطی هستند که بتوانند از طریق آن در عرصه‌های گوناگون به شیوه‌ای کارآمد و اثربخش نسبت به مدیریت مولفه‌های متغیر درونی و بیرونی امور اقدام نمایند. از این رو نیروی انسانی یا به تعبیری کامل‌تر و جامع‌تر، “منابع انسانی” به عنوان سرمایه محوری و وجه اصلی قدرت سازمانی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. حوزه منابع انسانی حوزه‌ای وسیع و دارای اهمیت خاص برای همه سازمان‌ها است و مدیران هوشمند آگاهند که هر قدر در زمینه توسعه و ارتقای نیروی انسانی سرمایه‌گذاری کنند موفقیت، کارآیی و برتری رقابتی سازمان خود را تضمین کرده‌اند. سرمایه‌گذاری هدفمند در سیستم‌ها و بازنگری عمیق در راهبردها و فرآیندهای مدیریت منابع انسانی در سازمان‌ها به ویژه سازمان‌های علمی حرفه‌ای به‌منظور توسعه و ارتقاء شایستگی‌های اساسی کارکنان در جهت اهداف راهبردی سازمان از اهمیت فراوان برخوردار است. بر این اساس می‌بایست با طراحی نظام و چارچوب معماری مناسب و با محور قرار دادن شایستگی‌های سازمان و شناسایی شایستگی‌های هیأت علمی، مدیران و کارکنان سازمان، نظام‌های مدیریت منابع انسانی را به صورتی منسجم و یکپارچه طراحی نموده و اهداف متعالی سازمان را محقق سازد. با اتخاذ این رویکرد و تبیین عناصر سازنده آن‌ها در قلب نظام مدیریت منابع انسانی سازمان، راهبردهای اصلی نظام منابع انسانی مشخص خواهد شد و می‌توان نظام جامع نوینی را مستقر نمود که به صورت یکپارچه تحقق دارایی‌های انسانی سازمان را موجب گردد.
منابع انسانی
